තවම ඔබ....

එදා මෙන් තවම

ලැගුම් ගෙන ඇත

මගේ හිත හරස්කොට

තවම ඔබ එතැනමය

නැතත් ඔබ මා ලග

කිමද මේ අරුම

පෙනෙන ඒ රුව ඔබමය

මගතොට ...

කොහොමද ජීවිතේ..?

තවමත් එකම එක මතකයක්

විදුලියක් වගේ

හිත පුරාවට

දිගට හරහට

දුවන බව....

ඇස් පාරමින්

රූරා වැටන

කදුලු බින්දු වල උනුහුම

තවමත් මම විදින බව...

නොකීවෙමි නුබට

සමාවනු මැන මට

ජීවිතය කොහොමදැයි පැනයට...

සිහිනයෙන්...හැබැහින්...

පාලුව මා වටා සැරි සරනවිට

ඔබ හීනෙන් මගෙ හිත් දැහැනට එනවා

ඔබ හැබැහින් ඈ සමගින් යනවා

ඔබෙ තුරුලේ මා හිනැහෙනවා

සිහිනයෙන්.....

නොදැනිම කාලය දිව යනවා

මගේ නෙතු කදුලින් බොද වෙනවා

නින්දෙන් මා යලි පිබිදෙනවා

අද මම තනිවම කවි ගී පබදිනවා

හැබැහින්.....

නෙතු

නෙතු මත එබී බලා

කෙඳිරූ රහස

දිය කර හරින්නට

කදුලු බිදු මදි මට අද..

ඔබගේ ලොකයේ අංශු මාත්රයකවත්….

දහසක් දේ කීමට ඇතත් ඔබට මට

ඔබ නෙතු අබියස

මුව ගොලුවන අරුමය…

මගේ ලොකයේ හැම තත්පරයකම

ඔබ සරිසරන බව …

පතන හැම පැතුමකම ඔබ ‍රැදී

දකින හැම හීනයකම ඔබ මා ලඟ බව

මුවින් කෙලසක පවසමිද ..

ඔබගේ ලොකයේ අංශු මාත්‍රයකවත්

මා නැති බව දැන දැන...!

මගේ හිත සොයමි මම

හමන සුලඟට මුසු කරන්නට

සිනා ‍රැලි කෝ කොහෙ ගියාදෝ

වැටෙන වැස්සට දිය කරන්නට

කඳුලු බිඳු කෝ කොහෙ ගියදෝ

නැගෙන හිරු කිරනට දවන්නට

සිතුම් ‍රැලි කෝ කොහෙ ගියාදෝ

මට කියා තිබුනු ඒ එකම එක හිත මගේ

ඔබ අරන් ගියාදෝ...ඔබ අරන් ගියාදෝ...

Pass Word දමා ලොක් කලා...

"කලක නිදහසේ පාවුන

ඔබ වෙනුවෙන්ම වෙන්වුන

මගේ සිතිවිලි

ඔබ වෙනුවන්ම වූ නිසාදෝ

ඔබට අගයක් නැති වුනේ...

දන්නෑ තවම මම

දෙනෙත පියාගෙන

Pass Word දමා ලොක් කලා

ආයෙත් හිතුමතේ

Access කරන්න බැරි විදියටම....!"